<<< تئوری موسیقی

مشخصه های صوت از نظر موسیقی :

صدا, از نظر یک موسیقی دان و تا آنجا که در بحث تئوری موسیقی به بررسی آن پرداخته می شود , دارای چهار مشخصه است :

نواک ( زیر و بمی ) – دیرند – شدت – شیوش

1 – نواک : صداهای موسیقایی می توانند در سطح های مختلف زیر و بمی حاصل شوند, مثلاً می دانیم که صدای مردان از صدای زنان یا کودکان کلفت تر و بم تر است و صدای کودکان نسبت به صدای مردان نازک تر و زیرتر است.

 در سازها به طور کلی هر جه سیم ها درازتر باشند و یا در ساز های بادی هر چه طول لوله صوتی بلندتر باشد صدا بم تر است .

در خط موسیقی, نشانه ای که نواک به یاری آن نموده می شود, حامل نام دارد.

2 – دیرند : یعنی زمانی که هر صدای موسیقی ادامه می یابد. روشن است که یک آهنگ موسیقی از صداهایی تشکیل شده که غالباً ارزش های متفاوت زمانی دارند, یعنی بعضی کوتاه تر و بعضی کشیده ترند. مثلاً اگر آرشه را مدت درازی روی سیم ویولن بکشیم, صدای حاصل کشیده تر از صدایی است که با کشیدن آرشه به مدت کمتر پدید می آید.

در خط موسیقی برای نشان دادن دیرندهای متفاوت اصوات از شکل های مختلف که در آینده توضیح داده خواهد شد استفاده می شود. ( گرد, سفید, سیاه, چنگ و ...)

3 – شدت : صداهای موسیقی ممکن است نسبت به یکدیگر ضعیف تر یا قوی تر باشند. مثلاً اگر آرشه ویولن به صورتی روی سیم کشیده شود که وزن دست راست روی آن بیشتر باشد و همچنین طول بیشتری از آرشه در مدت زمان کمتری روی سیم پیش رود صدا قوی تر از حالتی است که برعکس این حالت ها باشد.

در خط موسیقی برای نشان دادن مقدار شدت نت ها نشانه هایی غالباً به صورت حروف به کار می روند. ( فورته, پیانو و ... )

4 – طنین و رنگ : صداها از نظر طنین و رنگ ( شخصیت صوتی ) نیز می توانند با یکدیگر متفاوت باشند. در واقع به علت رنگ صدای هر ساز است که ما صدایی را در هر سازی از صدای مشابه آن در ساز دیگر باز می شناسیم . ( حتی در یک ساز واحد نیز رنگ صدا می تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال در ویولن نتی که از دست باز سیم اول حاصل می شود با نتی که توسط انگشت چهارم سیم دوم حاصل    می شود هر دو نت می هستند , در صورتی که طنین و رنگ صداهای آنها با هم متفاوت هستند و در قطعات موسیقی با گذاشتن 0  یا 4 روی نت می نوازنده را به اجرای نت به صورت دست باز یا توسط انگشت چهارم ملزم می کند. )